اندر توفیقات اجباری این روزها اینکه هر روز یک ساعت (رفت و آمد دانشگاه) به دوچرخه سواری مشغولیم و از آنجا که عادت به این ناپرهیزی ها نداریم عضلات پایمان گرفته و با مناطقی از نشیمنگاهمان دچار مشکلات جدی شده ایم!! اما ملالی نیست چون به قول عزیزی در عوض پاهایمان خوشگل می شود!
اااااااااااااااااااااااا
کجا رفتی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چرا بی خبر؟؟؟؟؟؟؟؟؟
همین دورو برام! زودی بر می گردم. ما همچنان در خدمت شما یک ندا خانم هستیم :)
اولش اینجوریه کم کم عادت می کنی :)
بهبه ..عاشق هر چیزیم که سواری بده چه جاندار و چه ۲ چرخه...
در رکابیم آبجی ...
از آنجا که همه چیزمان قاطی پاتی شده نمی دانم چرا نمی شود جواب کامنت ها را جدا بنویسم
به فرزاد خان: ممنون از دلگرمی شما
به توکا خانم: ما بیشتر آبجی!