امروز توی اتوبوس در عالم خودم بودم که صدایی از قسمت وسط اتوبوس نظرم را جلب کرد. راننده ٬سطح شیبدار مخصوص صندلی چرخدار را برای یک دختر جوان باز کرد و اون هم به تنهایی و خیلی راحت وارد اتوبوس شد و من در همون لحظه یاد اون کسانی افتادم که با مشکلات ساده تر از این٬ محکوم به خانه نشینی شدند و از اون میون یاد عزیز وبلاگ نویسی که برای رفتن به ساده ترین جاها دچار کلی مشکله و اگر روحیه خوبش نبود الان باید مثل خیلی های دیگه حاشیه نشین و افسرده می شد.
یکی از چیزهایی که اینجا قابل توجه ِ٬ وجود امکانات فوق العاده عالی برای افرادیه که از نظر جسمی مشکلی دارند. ساختمان های مسکونی و اداری٬ فروشگاه ها٬ وسایل نقلیه عمومی همه طوری طراحی شدند که تردد را برای افرادی که مشکل حرکتی دارند و یا از صندلی چرخدار استفاده می کنند آسان کرده و آنها به راحتی می تونند مثل همه زندگی معمولشون را داشته باشند و حضوری پررنگ و فعال در جامعه داشته باشند به طوری که اگر کسی ندونه پیش خودش فکر می کنه اینجا چقدر افراد با محدودیت حرکتی داره!
جای تاسفه ولی از جامعه ای که افراد بدون محدودیت را هم محدود می کنه چه انتظاری می شه داشت؟!
فقط باید گفت خوش به حالشون و برای خودمون هم باید تاسف بخوریم :-(
اینجوری هاست دیگه!! حالا شما خودشو ناراحت نکن!
ممنون که یادم کردی و خوشحالم که لااقل افراد عادی متوجه مشکلات ما شدن بوووس
چاکریم! ;)
چرا اینجا از اون شکلک ها نداره؟؟؟؟؟؟؟؟
حقیر به عنوان یه دانشگاهی و در کسوت یه ماشین بخار در خدمتم ؛-))
خواهش می کنم. شما به خدمت خلق مشغول باشید. تقبل الله!!
ما نیز شمارا دوست میداریم.
منتها از نوع راست راسکی
ما هم٬ خودش راست راستکیه !
there is an old Irish proverb that says :
"cut the shit with me but wipe ur own ass "!!
but in action they wipe others one before themself !!
there is an old Persian poem from an old poet that says :
" bani adam azaye yek peykarand .. ke dar afarinesh ze yek goharand"
but in action we wipe our own ass n steal others towel !!